Artist : Lomosonic
Album : Sweet Bros.
Label : genie records
หลังจากที่เราได้ทราบข่าวว่า Lomosonic ย้ายบ้านใหม่มาที่ genie records สิ่งที่เราคิดตามมาก็คือ ทิศทางเพลงของพวกเขาจะเป็นอย่างไร วงดนตรีวงนี้มักจะมีพัฒนาการอยู่เสมอในแต่ละครั้งที่มีผลงานใหม่ แล้วกับการย้ายบ้านใหม่ มีหัวเรือใหญ่อย่างพี่อ๊อฟ Big Ass เป็นโปรดิวเซอร์ ผลงานของ Lomosonic จะออกมาในรูปแบบไหน EP อัลบั้ม Sweet Bros เป็นคำตอบที่พวกเขาจะให้กับพวกเรา กับ 6 บทเพลงในอัลบั้มนี้
คนขี้อ่อย
เปิดเพลงนี้ด้วยด้วยซาวด์กีตาร์ และไลน์กีตาร์สวยๆ กลองค่อยๆ ประคอง กับเสียงร้องของ “บอย” แล้วเริ่มเร่งเร้าเข้าตอนฮุค ท่อนก่อนเข้าโซโล่ไปจนถึงโซโล่ มีการใช้คอร์ดได้น่าสนใจ ไลน์กีตาร์เพลงนี้ลงตัวสวยงามทั้ง “ปิติ” และ “ป้อม” ตั้งแต่ต้นจนจบ ความน่าสนใจของเพลงนี้ก็คือรูปแบบฟอร์มเพลง ถ้าใช้คำว่าฟอร์มแบบ “เพลงตลาด” ก็ได้ คือ อินโทร / ร้อง / ฮุค / โซโล่เปลี่ยนคอร์ด / เข้าฮุค และภาษาที่ใช้ในเพลงเป็นแบบสระลงตัว เช่น กันคำว่าใจ ไหม กัน สัมพันธ์ ในเวลา 3 นาทีบวกๆ เป็นฟอร์มเพลงป็อปมาตรฐาน แต่ Lomosonic ทำให้เพลงนี้ดูไม่น่าเบื่อ ตีความคำว่าป็อปได้น่าสนใจ ไม่ทิ้งความเป็นตัวเอง ทุกอย่างพอดี และน่าจะเป็นเพลงที่ร้องตามได้ง่ายมากๆ ในโชว์ของพวกเขา
เพื่อนเก่าชื่อความเจ็บช้ำ (feat. 25 hours)
ขอยกให้เป็นแทร็คสุดเจ๋งของชุดนี้ เพลงนี้ feat. กับ 25 hours ความน่าสนใจก็คือภาคดนตรีการเรียบเรียง โดยปกติเวลา feat. กันระหว่างศิลปินจะมีความเป็นตัวตนอย่างละครึ่ง แต่นี่คือการบวก 100 เปอร์เซ็นต์ของทั้ง 2 วงเข้าไปแบบเต็มๆ ทั้งเรื่องราวการสื่อสารในเนื้อเพลง คำที่ใช้ ซาวด์ที่เป็นเอกลักษณ์ รูปแบบของการใช้เมโลดี้ ไปจนถึงส่วนประกอบจุกจิก เสียงกีตาร์โปร่ง เมโลดี้ซนๆ ของ 25 hours เสียงกีตาร์คู่แบบ Lomosonic ทุกเสียงสมบูรณ์บอกความเป็นตัวตนของทั้ง 2 วงได้เต็มที่ และเพลงนี้อาจจะเป็นแนวทางที่ Lomosonic เอง อาจจะใช้เป็นรูปแบบของเพลงในอนาคตของวงได้เลย
ยังไม่ถึงเวลา
เพลงช้าแบบ Lomosonic ที่แฟนๆ ของวงตัวจริงฟังรอบเดียวชอบได้เลย กีตาร์คู่ผสม Delay ที่ทำให้คนแกะเพลงนี้ปวดกบาลได้ง่ายๆ ที่มากกว่าเดิมคือฟังง่าย และลงตัว เป็นเพลงเรียกน้ำตาอีกเพลง และเชื่อว่าเพลงนี้พี่บอยของเราเตรียมบทพูดยาวๆ ในโชว์ไว้แล้ว (แซวเล่นนะครับ 55555) Lomosonic ทำให้คนรู้จักในวงกว้างด้วยเพลง ขอ และเพลงนี้อาจจะเป็นอีกครั้งที่ปรากฏการณ์นั้นกลับมาอีกก็ได้ แต่ถ้าไม่ใช่ ก็แค่ “ยังไม่ถึงเวลา”
รักครั้งสุดท้าย
เพลงช้าๆ มีจังหวะ กีตาร์คอร์ดสวยงามอีกแล้ว บอยร้องเสียงหลบๆ ทำให้เพลงดูซอฟต์ลงไปเยอะ กลอง เบส เดิมดุ่มๆ ย้ำๆ เป็นเพลงเรียบๆ อีกเพลง ความน่าสนใจในเพลงนี้ คือรูปแบบและสไตล์ให้ความเป็น Lomosonic ยุค Smallroom มากทีเดียว เหมือนย้อนกลับไปในวันที่แฟนพันธุ์แท้รู้จักพวกเขาใหม่ๆ เป็นเพลงช้าที่ทำให้แฟนเก่าหายคิดถึง และแฟนใหม่ๆ จะต้องชอบแน่นอน
เรื่องของผู้ใหญ่
เบาๆ มาเยอะ เดี๋ยวหาว่าขายวิญญาณ!!! เพลงนี้เป็นเพลงเร็ว เพลงร็อคที่เป็นตัวตนของ Lomosonic ในอีกรูปแบบนึง ได้ซาวด์ และมีกลิ่นอายความเป็นร็อคญี่ปุ่น ยุคใหม่ได้อย่างน่าสนใจ ไม่ได้เร่งเร้ามากมาย แต่ทำให้แฟนๆ โยกได้ก็แล้วกัน เป็นอีกเพลงที่ Lomosonic พาแฟนๆ ไปพบกับรูปแบบใหม่ๆ เล่นสดจริงๆ เพลงนี้เดือดแน่ๆ บทพูดมาแน่นอน แฟนๆ เตรียมรับการโดดใส่ของพี่บอยได้เลย
วันที่ฉันไม่อยู่
โชคดีที่เราได้ลองคุยกับป้อมมาก่อนหน้านี้ ถึงรายละเอียดเพลงนี้ว่าพวกเขาทดลองทำเพลงฟอร์มแบบเพลงป็อปยุคใหม่ อย่างพวก Post Malone ที่มีท่อนฮุคในเพลงเยอะๆ เป็นท่อนจำ จึงเลือกมาเป็นเพลงเปิดตัวของอัลบั้ม ความน่าสนใจคือเรื่องของดนตรี เพลงนี้กลายเป็นเพลงโชว์ของ ของทุกตำแหน่งด้วย กีตาร์ เบส กลอง กีตาร์ประสานเท่ๆ โซโล่กะเอารางวัล ฟังกีตาร์กันให้จุใจ จังหวะของกลอง เบสสอดประสาน แต่ทุกอย่างถูกขีดกรอบด้วยความย่อยง่าย ฟังง่าย จึงออกมาลงตัวมากๆ
: บทสรุปอัลบั้ม :
เรียบง่าย เยือกเย็น แต่ร้อนแรงอยู่ในที ตัดกรอบความยุ่งเหยิงได้อย่างพอดี Lomosonic ตีความคำว่าเพลงตลาดได้อย่างชาญฉลาด การทำให้แนวคิดดนตรียากๆ ให้เข้าใจง่าย ไม่เสียตัวตน ถือว่าเป็นก้าวที่สำเร็จของพวกเขา เพราะกลายเป็นว่า Lomosonic ไม่ได้เสียตัวตน แต่เพิ่มฟังก์ชั่นเข้าไปอีก เหมือนหุ่นยนต์ติดชุดเกราะใหม่เข้าไป กระแสตอบรับจากผู้ฟังจะดีหรือเปล่า อันนี้เราฟันธงไม่ได้ แต่ที่ฟันธงได้แน่นอน คือ Lomosonic เติบใหญ่กลายเป็นวง “ผู้ใหญ่ที่ดี” ได้สมภาคภูมิไปแล้ว
แนะนำ/วิจารณ์/แสดงความคิดเห็น
ไม่มีถูก/ไม่มีผิด
ไม่มีเพราะ/ไม่มีไม่เพราะ
อยู่ที่ชอบหรือไม่ชอบเท่านั้น
Album Review คือความคิดเห็นส่วนบุคคล
ทุกอย่างตัดสินด้วยตัวคุณเอง
